آنچه را داریم واز آن لذت می بریم چندان که باید ارزش نمی نهیم و قدر آنرا نمی شناسیم و چون از دست برود به ارزش آن پی می بریم در این هنگام است که به این حقیقت متو جه می شویم تا مالک چیزی هستیم از مالکیت خود بی خبریم.(شکسپیر)
یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم چرا که شخصی که با خود
مهربان نیست نمیتواند با دیگران مهربان باشد.
در بین مردم تنها عقل است که عاقلانه تقسیم شده
است زیرا همه فکر میکنندوبه اندازه کافی عاقلند.(دکارت)